Klasik Müzik Bestecileri

Konu: Klasik Müzik Bestecileri Salı Mayıs 20, 2008 12:03 pm

Arkadaşlar bu topic altında Dünyaca ünlü Klasik Müzik Bestecilerini tanıtacağım,düşüncelerinizi burada paylaşabilirsiniz....

İlk olarak Önemli Rus Bestecilerden Başlıyorum....

Borodin 1833 - 1887

Borodin 1833'te St. Petersburg'da dünyaya geldi. Kendilerini özellikle Rus müziği yapmaya adamış bestecilerden oluşan "Beşli" topluluğunun üyelerindendi. Hayatını kimyager olarak kazanan Aleksandır Porfireviç Borodin bir kölenin çocuğu olmasına rağmen prens tarafından evlat edinilerek kütüğüne geçirildi. Piyano dersleri de dahil olmak üzere iyi bir eğitim almış olsa da uzmanlaştığı alan müzik değil, kimya oldu. Mili Balakirev'den beste ile ilgili gerçek anlamda dersler almaya başladığında yıl 1863 idi.

1869'da, Balakirev Borodin'in ilk senfonisini şef olarak yönetti. Aynı sene Borodin ikinci senfonisine başladı. Bu eser gala gecesinde dinleyenlerde düş kırıklığı yaratıp, başarısız bulunsa da ünlü besteci Franz Liszt 1880 yılında Almanya'da bir başka sürümününü sunduğunda Borodin Rusya dışında ün kazanmış oldu.

Prens Igor ve Polovtsiya Dansları

Yine 1869'da Borodin kimilerince en önemli eseri olarak değerlendirilen operası "Prens Igor" üzerinde çalışmaya başladı. Bu çalışma sıklıkla ayrı bir eser olarak da sunulan, bu şekliyle en ünlü bestesi olan "Polovtsiya Dansları"nı da içeriyor. Borodin, kimya alanındaki ağır iş yükünün yanında bestesine zaman ayıramadı, operasını tamamlayamadan hayata veda etti. Ölümünün ardından çalışmayı tamamlamak görevini Nikolay Rimsky-Korsakov ve Aleksandır Glazunov üstlendi.

Hünerli bir besteci olarak nam salmasında rağmen Borodin hayatını başından sonuna kimyager olarak kazandı. Kimya sahasında da, özellikle aldehitler ile ilgili emekleri ona büyük saygı kazandırdı. Sonuç olarak, Borodin müzikal anlamda çağdaşı pek çok besteci kadar üretken olmadı. Yine de ortaya koyduğu önemli eserler isminin klasik müzik tarihinde unutulmazlar arasında yer almasını sağladı. Bunlar arasında tanınmış senfonik şiir "Orta Asya Bozkırlarında", iki yaylı dörtlüsü, az sayıda şarkı ve piyano eserleri sayılabilir. Üçüncü bir senfoniye de başlayan Borodin 27 Şubat 1887'de 54 yaşında hayata gözlerini yumduğunda daha sonra iki bölümünü yine Glazunov'un bitireceği bu eserini de noksan bırakmıştı.

Co-Admin Mesaj Sayısı : 91 Yaş : 35 Kayıt tarihi : 17/05/08

KHACHATURIAN 1903 - 1978

Aslında Aram Khachaturian'ı 'Rus besteciler' kategorisinde göstermek çok da doğru değildir. Balakirev, Borodin ve Rimsky-Korsakov gibi birçok Rus besteci, Kafkaslar çevresindeki bölge ve ülkelerin egzotik müziğinden etkilenmişlerdir. Güneydoğunun renkli melodileri, armonileri ve enstrümental nameleri, Rus müzisyenleri kaçınılmaz bir biçimde cezbetmiştir. Bu müzisyenler ile Khachaturian arasındaki büyük fark, onun, bu etkilenilen yerin içinden gelmiş olmasıdır. Khachaturian'ın arkaplanı, halk müziği ve folklor ile bezelidir. Bir Rus'a yabancı ve ilginç gelen bu öğeler, onun normal hayatının birer parçasıdır. Batı müziğine çalışmaya başladığında ilgisini Fransız empresyonistlerinin renkli müziği çekmiştir. Bu kültürel farklılıklar, Khachaturian'ı 'Rus besteci' sınıfından biraz ayırmaktadır.

Çocukluk Yılları ve Engeller...
Khachaturian Ermeni idi. Fakir bir ailenin çocuğu olarak Tiflis'te dünyaya gelen besteci, gençliğinde müzikle tamamen içiçe olmuş, yalnız ülkesi olan Ermenistan'ın değil Gürcistan ve Azerbaycan'ın müziklerini de ilgiyle takip etmişti. Ancak bu tutkuyu küçük yaşında bilgiyle beslemesi mümkün olamadı. Müzik okuluna gidemeyen, nota okumayı da öğrenme şansı bulamayan genç adam, yalnız okul grubunda kendi imkanlarıyla bariton çalabilmişti.

İlgisinin her geçen gün artması dolayısıyla müzisyen olmaya kesin olarak karar verdi ve rotasını Moskova'ya çevirerek Gnessin Müzik Okulu'na girmenin yollarını aramaya başladı. Bu uğurda ne Rusça bilmiyor olması, ne teknik bilgisizliği, ne de başlamak için bir ölçüde geç kalmış olmasının dezavantajı onu caydırabildi. O yıllarda Khachaturian'ın yaşında olan Prokofiev ve Shostakovich gibi besteciler, önemli kompozisyonlara imza atmışlardı bile... Khachaturian'ın işi gerçekten de oldukça zordu.

Viyolonsel ve Hediyesi: Konservatuar...
Ne tür müzik yapmak istediği sorulduğunda yanıt verememişti genç adam. Çünkü bunu düşünmeye fırsatı olmamıştı. Bir süre sonra viyolonsel çalmaya karar verdi. Üç yıl sonra bu enstrümanla bir kompozisyon sınıfına katıldı. Ve ilerleyişi hızlanmaya başladı. Bir yıl içinde ilk kompozisyonunu üretmeyi başardı ve konservatuara girdi. 1932 yılında "Trio For Clarinet, Violin and Piano" (Klarnet, Keman ve Piyano Üçlüsü) eserini tamamladı ve Prokofiev'in ısrarlı desteğiyle Paris'te dinleyicilere sundu. Derslerinin tamamını bitirdiği 1933 yılında 30 yaşındaydı...

Peşpeşe Gelen Başarılar, Stalin Ödülü ve Sovyet Besteciler Birliği...
Khachaturian, 1935'te yazdığı "Symphony No. 1"ı ("1 No'lu Senfoni") Sovyet Ermeni Cumhuriyeti'nin 15. yıldönümüne adadı. Bir yıl sonra gelen "Piano Concerto" ("Piyano Konçertosu") besteciye dünya çapında ün kazandırdı. Uluslararası başarısını perçinleyen, 1940 yılında yazdığı "Violin Concerto" ("Keman Konçertosu") oldu. Bu eserle bir sonraki yıl "Stalin Ödülü"ne layık görüldüğü sırada "Sovyet Besteciler Birliği"ne yeni katılmıştı.

40'lı yıllarda; "Gayane" balesi, "Bell Symphony" ("Zil Senfonisi") ve "Cello Concerto" ("Çello Konçertosu") gibi önemli eserlere imza atan besteci, 1947'de Ekim Devrimi'nin 30. yıldönümü için "Symphony - Poem"i ("Senfoni - Şiir") yazdı.

Lenin Ödülü Sahibi "Halkın Sanatçısı"
Khachaturian, 1950'de orkestra şefliğine ve beste öğretmenliğine adım attı. Gnesin Müzik Akademisi'nde ve Moskova Konservatuarı'nda eserlerini, şefliğini kendisinin yaptığı orkestralarda başarıyla seslendirdi. Stalin'in ölümünün ardından, sanatçıların önündeki bürokratik engellerin kaldırılması için mücadele etmeye başladı. 54 yılında Sovyetler Birliği'nde "Halkın Sanatçısı" adıyla anılmaya başladı. Ardından "Spartacus" balesi için beste çalışmalarına başladı. Kariyerinin zirvesine çıktığı bu dönemde 1959 "Lenin Ödülü"nün de sahibi oldu.

Khachaturian'ın 60'lı yılların sonlarına doğru orkestra ve solo enstrüman icraları için yarattığı 3 konçerto, geleneksel konçerto formunu katı bir ustalıkla farklı boyutlara taşıdı. Sosyalist gerçekçiliği en mükemmel şekilde eserlerine yansıtıyordu.

Aram Khachaturian, Sovyet liderlerin ülke sanatı için belirlemiş olduğu stratejiyi bütünüyle destekleyen tarzda yapıtlara imza attı. Rus geleneğiyle beslenmiş yöresel halk şarkılarını yeniden yorumlarken, folkloru da kendi tarzıyla işleyerek kullanmayı tercih etti. Sakin ama heyecan verici yapıda eserlerine yürek titreten bir canlılık katmış, hayalgücünü Rimsky Korsakov tabanlı, disiplinli akademik düzen ile sınırlamıştır.

Khachaturian'ın ilk eşinden Nuné isminde bir kızı, klasik müzik bestecisi olan ikinci eşi Nina Makarova'dan ise Karen adında bir oğlu vardır. 1 Mayıs 1978'de Moskova'da hayata gözlerini yuman Khachaturian'ın mezarı, Ermenistan'ın Yerevan bölgesindedir.

Co-Admin Mesaj Sayısı : 91 Yaş : 35 Kayıt tarihi : 17/05/08

KORSAKOV 1844 1908

Nikolay Rimsky-Korsakov, St. Petersburg'un 200 kilometre uzağındaki küçük Tikhvin kasabasında dünyaya geldi. Doğduğunda babası 60, annesi 42, erkek kardeşi ise 22 yaşındaydı.

Küçük Nikolay, piyano çalmayı Tikhvin'de öğrendi. Yeteneğini ve kulağının iyi olduğunu farkeden ailesi, bunun pek üzerinde durmadı. Çünkü Nikolay'ı, ağabeyi gibi ülke donanmasının başarılı bir denizcisi olarak görmek istiyorlardı. Ve genç adam, 12 yaşında St. Petersburg'daki donanma okuluna girdi.

Balakirev'le Tanışma ve Hayaller...
O dönemden itibaren Nikolay, operaları ve senfoni orkestralarını izlemeye başladı. Müzik tutkusu, onu her geçen gün daha derinden etkiliyor, adeta iliklerine işliyordu. Yeteneğini ailesinden sonra ilk hisseden kişi, müzik öğretmeni Canille oldu. Canille, genç Nikolay'a kendi müziğini yapmaya çalışmasını önerdi, verdiği önemli bilgiler ve ödevlerle yeteneğini geliştirmesine yardımcı oldu. Kısa süre sonra bu yetenekli küçük adamı, St. Petersburg müzik camiasının başındaki ünlü besteci Mily Balakirev ile tanıştırdı. Nikolay, donanma okulundaki son iki senesi olan 1861-62 döneminde bir senfoni yazmaya başladı. Besteci olmanın hayallerini kuruyor, büyük bir mutluluk yaşıyordu.

Ancak annesi ve erkek kardeşi (babası 1862 Mart'ında yaşamını yitirmişti) onu, müzikal kariyerin yeterli gelir getirmeyeceğine, dolayısıyla donanmada memur olarak çalışmasının daha doğru olacağına ikna ettiler. Bunu gerçekleştirmek için bir gemi yolculuğu yapması gerekiyordu. 1862 Ekim'inde Nikolay Rimsky-Korsakov, 'Almaz' isimli gemiyle yola çıktı.
Gemide Müzik Yapmak...

Genç besteci, ailesinin istediğini yapmayı kabul ederken gemide beste yapabileceğini düşünüyordu. Ancak atmosfer buna hiç de uygun değildi. Resmi görevler, müziğe boş zaman ayırmayı mümkün kılmıyordu. Gemide piyano veya herhangi bir enstrüman yoktu. Hatta tayfadan müzikle ilgilenen kimse bile yoktu... Yine de yolculuğun ilk aylarında senfonisi için Andante'yi besteledi. Fakat sonrasında müzik tutkusu yavaş yavaş ölmeye başladı... Artık müziğin hayatında yeri olmayacağını düşünmeye başlamıştı. Yolculuk tam 2 yıl 8 ay sürdü. Bu dönemde Rimsky-Korsakov, Almanya, İngiltere, Amerika, Brezilya, Fransa ve İspanya'da bulundu, çok çeşitli doğa manzaralarını, kuzeyin, güneyin ve ekvatorun denizini, dalgalı ve sakin okyanusu ve güney yarımkürenin yıldızlı gökyüzünü gördü...

Yaşama Döndüren İlham Kaynağı: Doğa!
Korsakov, tüm bu doğal resimlerin yarattığı güçlü etkilenimleri hafızasına kazıdı ve muhteşem yeteneğiyle birleştirerek müziğe yansıtmayı başardı. "Sadko", "The Tale of The Tsar Saltan" ve "Sheherazade"da denizin eşsiz güzellikteki müzikal resimlerini yaptı, "The Snowmaiden" ve "The Legend of The Invisible Town Kitez"de yemyeşil ormanların duru seslerini sergiledi, "The Christmas Night" ve "Kashtshey Immortal"da ise gökyüzünün ve havanın özgürlüğünü hissettirdi ustalıkla...

Rusya'ya Dönüş ve Büyülü Konser...
1865 Mayıs'ında Rusya'ya geri döndü ve St. Petersburg'da Sahil Hizmet'te çalışmaya başladı. Donanma Akademisi'ne girmeyi düşünüyordu. Ancak burada karşılaştığı, geçmişte müziği paylaştığı eski dostları, Korsakov'u, müziğe geri dönmesi ve senfonisini tamamlaması konusunda zorladılar. Ona can veren bu önemli yönlendirme sonucunda aynı yılın 19 Aralık gününde bitirdiği ilk senfonisini, Mily Balakirev'in yönetimindeki bir konserde sergileme şansı buldu. İnanılmaz bir başarı yakalamıştı. İzleyenler şaşkınlığa uğramış, bestecinin gencecik bir donanma memuru olduğunu görünce gözlerine inanamamışlardı. İşte Korsakov'un müzikal kariyeri, o büyülü konserdeki alkışlarla başlamıştır...

64 Yaşında Veda...
Korsakov, o günden sonra müzikal çalışmalarına hız verse de geçinebilmek için donanmadaki işini de sürdürmüş ve ancak 8 yıl sonra aktif işinden ayrılabilmiştir. Bestecinin müzikal alandaki çalışmaları, yalnız yaratıcı işleriyle sınırlı değildir. 1871'den yaşamının sonuna kadar St. Petersburg Konservatuarı'nda profesörlük yapmıştır. 27 yaşında bu onurlu mesleği icra etmeye başlayan Korsakov, donanmanın brass grubunda on yıl çalışmış, Müzik Okulu'nda yedi yıl müdürlük, Imperial Capella'da ise 10 yıl müdür yardımcılığı yapmıştır. 1874-1907 tarihleri arasında St. Petersburg, Moskova, Kiev, Brüksel ve Paris'te çok sayıda senfonik konser yöneten besteci, 64 yaşında Loubensk'te yaşamını yitirmiştir.

11 senfoni, 15 opera, 3 enstrümental ve orkestral çalışma, 79 romans eseri, 2 koleksiyon ve çok sayıda piyano çalışması üreten büyük besteci, "Armoni Üzerine Yazılar", "Orkestrasyonun İlkeleri" ve "Müzikal Yaşamımın Efsanesi" adlı üç de kitap yazmıştır.

Co-Admin Mesaj Sayısı : 91 Yaş : 35 Kayıt tarihi : 17/05/08

MUSSORGSKY - (1839 1881)

Modest Mussorgsky, 21 Mart 1839'da Karevo'da dünyaya geldi. Annesinin verdiği piyano derslerinin ardından dokuz yaşına geldiğinde bir Field konçerto çalarak yeteneğini sergiledi. 1852'de St. Petersburg'daki Guards' Cadet School'a (Harp Okulu) kayıt oldu. Aynı yıl, armoni veya kompozisyon dersi almamış olmasına karşın bir opera yazmaya çalıştı. 1857'de Dargomizhsky ve Cui ile tanıştı. Onlar sayesinde de Balakirev ve Stasov ile... Üstün yeteneklere sahip bir besteci olan Mily Balakirev'i kendisine ders vermesi konusunda ikna etmeyi başardı. Ardından çeşitli şarkılar ve piyano sonatları besteledi.

Moskova Ziyareti

1858'de psikolojik bir rahatsızlık geçirdi ve ordudan ayrılmak zorunda kaldı. Bir sene sonra Moskova'ya yaptığı ziyaret, hayalgücünü ve enerjisini doruğa çıkarmış, yaratma gücünü ateşlemişti. Müziğini tanıtmaya ve yeteneğini geliştirmeye başlasa da her şey göründüğü kadar iyi değildi. Ruhsal sorunlarının bıraktığı iz henüz silinmemişti. 1861 yılının Mart ayında kölelerin serbest bırakılmasıyla, önündeki iki seneyi aile yerleşimleri konusunda yöneticilik yaparak geçirmek zorunda kaldı. Bu durum, Stasov ve Balakirev'in bekledikleri sonucun ortaya çıkmasını tümüyle engellemişti. Artık onlar Mussorgsky'nin bir ahmak olduğunu düşünüyorlardı.

Ama o beste yapmaya devam etti ve 1863-66 döneminde Salammbô operasının müzikleri üzerinde çalıştı. Bu işi de hiçbir zaman bitiremeyecekti... Kısa süre sonra İletişim Bakanlığı'ndan verilen görev doğrultusunda beş genç adamın kaldığı bir komünde yaşamaya başladı. Bu beş genç adam, ileri düzeyde sanat sohbetleri yapıyor, din, felsefe ve politika konularında aydınlık fikirler paylaşıyorlardı.

Mussorgsky, 1865'te ilk ciddi alkol krizine girdi ve iki yıl sonra işten çıkarıldı. (Bu duruma yol açan ana etkenin, çok sevdiği annesinin aynı yıl gerçekleşen ölümü olduğu sanılıyor.)

"Çıplak Dağda Bir Gece"...

Rus besteci, 1867 yazını erkek kardeşinin Minkino'daki evinde geçirdi. Mussorgsky, yüzlerce yıl sonra bile müthiş bir beğeni ve saygıyla dinlenen, korkunun, acının, coşkunun, heyecanın ve onlarca yoğun duygunun bir arada yaşandığı ilk önemli orkestra çalışması olan "Night On The Bare Mountain"ı (Çıplak Dağda Bir Gece) bu evde yazdı.

Sonbaharda St. Petersburg'a döndü ve Balakirev - Stasov ikilisi gibi o da, Dargomizhsky'nin opera natüralizmiyle ilgili tecrübelerini ilgiyle takip etti. 1869 yılının başlarında yeniden hükümette hizmet görevi aldı. Ancak bu kez daha rahat ve oturmuş bir işi vardı. Bu dönemde Boris Godunov operasını tamamladı. 1872'de Mariinsky Tiyatrosu tarafından ikinci kez reddedilen opera, farklı yerlerde sergilenen başarılı performansların ardından komite tarafından kabul edildi ve 1874'ün Şubat ayında müthiş bir yapım ortaya çıktı.

"Bir Sergiden Tablolar..."
Bu sırada Mussorgsky, bir başka tarihi opera eseri olan Khovanschina üzerinde çalışmaya başladı. Ancak alkol sorunu, bu heyecan verici işin önünde büyük bir engeldi. Aşırı alkol, müthiş yeteneğin yaratıcı gücünü eritiyordu. Ancak yine de bu dönemde birkaç önemli işe imza attı. "Sunless and Songs and Dances of Death and The Pictures at an Exhibition" ("Ölümün Bulutları, Şarkıları ve Dansları ile Bir Sergiden Tablolar") adlı eser tek kelimeyle büyüleyiciydi. Arkadaşı Victor Hartmann'ın resimlerinden esinlenerek yazdığı bu çalışma, tüm zamanların en ünlü klasik müzik yapıtlarından biri olarak tarihe geçmiştir.

Ardından Gogol'un Sorochintsy Fair'ını baz alarak ürettiği fikirlerle oluşturduğu komedi operası, Khovanshchina ile yarışmaya başladı. Ne yazık ki Mussorgsky'nin ömrü, bu iki opera eserini de tamamlamasına yetmedi.

Psikolojik Rahatsızlıklar ve Veda...

1878'in başlarında sorumluluk sahibi olduğu bir yaşamı sürüyordu. Bakanlıktaki yöneticisi, kontralto Darya Leonova ile çıkacağı üç aylık konser turu için izin vermişti. Ancak sonrasında olumsuz gelişmeler birbirini izledi. Hükümet işlerinden ayrılmaya zorlandığı 1880 yılının Ocak ayında Leonova, ona, kalacak ev ve iş imkanı sağladı. Ancak ona yük olmak, Mussorgsky için hiç de kolay değildi. 23 Şubat 1881'de bu nedenle ciddi bir psikolojik rahatsızlık yaşadı. Artık hiçbir şeyi kalmadığını, sokaklarda dilenecek duruma geldiğini düşünüyordu. Alkolik epilepsinin yol açtığı bu durum sonucunda büyük besteci hastaneye kaldırıldı ve bir ay sonra hayata gözlerini yumdu.

Mussorgsky, çok sayıda eserini tamamlayamadan yaşamını yitirmiştir. Onların yeniden düzenlenmesi ve yayınlanması işini Rimsky-Korsakov üstlenir. Boris Godunov da yeniden şekillendirip bazı parçalar ekleyerek Mussorgsky'nin eserlerini canlandırır.

Birkaç yıl sonra bestecinin orijinal eskizlerine bakıldığında sanatının gerçek doğası ortaya çıkar. "Sanat için sanat" düşüncesini benimseyenlere tepkilidir... Ona göre sanat, hayata olabildiğince yakın olmalı, insanların tecrübelerinin iletişimine olanak sağlamalıdır.

Mussorgsky, nefes kesen eserleriyle Rus klasik müziğinin en büyük bestecilerinden biri olarak tarih sayfalarında yer almaktadır...

Co-Admin Mesaj Sayısı : 91 Yaş : 35 Kayıt tarihi : 17/05/08

Prokofiev

Sontsovka'da 23 Nisan 1891'de dünyaya gelen Sergei Prokofiev piyanist ve besteci olarak yetenekli olduğunu erken yaşta kanıtladı, henüz 11 yaşındayken büyük müzisyen Glier'den dersler almaya başladı. 1904 yılında Rimsky-Korsakov, Lyadov ve Tcherepnin gibi isimlerden eğitim alacağı St. Petersburg Konservatuarı'na girdi. Değerli desteklerini esirgemeyen Tcherepnin ve Myaskovsky onda Skryabin, Debussy ve Strauss'a karşı olan ilgiyi görüp genç öğrenciyi cesaretlendirdiler. İlk eserini 1908'de piyanist olarak verdi; berbat, akılsız ve fazla çağdaş bir öğrenci olarak tanınmaktan hoşnuttu ve bu haliyle heyecan yarattı.

İlk piyano parçalarındaki taşkınlığı ve ardından gelen abartılı "Romantik Piyano Konçertosu" çalışması ile ilgi topladı. Daha sonra 1914'te konservatuarı bırakıp Stravinsky'nin eserleriyle tanışacağı, Dyagilev'den işler alacağı Londra'ya seyahat etti, nasıl olduysa eseri reddedildi. İkinci bir deneme, "Chout" ise uzun süre sonra, 1921'de sahnelenebildi.

Bu sırada yetenekleri çok çeşitli yönlerde büyük gelişme kaydetmişti. 1917'de Dostoyevski'nin "Kumarbaz"ı üzerine yazdığı operayı bitirdi. "Üç Portakala Aşk" (The Love for Three Oranges) operası 1919'da yazılıp iki yıl sonra sunuldu. Adı geçen eserlerin Prokofiev'in tarz olarak 18. yüzyılı anımsatan deyim yerindeyse utangaç "Klasik" Senfonisi ile çok yakından ilgisi yok. Yine bu eser onun aynı dönemde, aynı anahtarla yazılmış lirik Keman Konçertosu'ndan da epey uzak... Daha maceraperest "Düşler" (Visions) esinlenmelerinin yanısıra 1915'ten 1919'a kadar olan sürede yazılan, temeli eski defterlere dayanan piyano sonatları da vardı. Bu zengin dönemin sonuna yaklaşırken, 1918'de ABD'ye gitti; sonra 1920'den itibaren Fransa'ya yerleşti. İyi ve kötünün güçlü, simgeci bir fablı olan "Kızgın Melek" (The Fiery Angel) operası üzerinde çalıştığı sıralarda üretkenliği azaldı. Bu eser ancak ölümünden sonra tam olarak sergilenebildi, 3 numaralı senfonisinde "Kızgın Melek"in müziklerinden faydalandı. Bunun ardından 2 numaralı senfonisinde ve balesi "Le Pas D'acier"de sert, ağır, mekanik öğelerin kullanımı doruğa ulaştı, her ne kadar sonraki balesi "L'enfant Prodigue" daha nazik olsa da... Müziğinde hem barbar hem de lirik yapıya raslanabiliyordu, ancak bunlar Sovyetler Birliği ile yeniden uzlaşma sağlayacağı 1930'larda kaynaşabilecekti.

Tekrar biraraya gelmeleri iki taraf için de ilk başta deneme amaçlıydı. Bolşoy'da gösterilmek üzere yazılan "Romeo ve Jülyet"in galası Brno'da 1938'de yapıldı, ancak ondan sonra Sovyet repertuvarının vazgeçilmezi oldu. Eserdeki saldırgan ve romantik aşk konuları, tıpkı Eisenstein'ın kendisine ertesi sene Lenin nişanı kazandıran 1938 tarihli filmi "Alexandr Nevskij" için yaptığı müziklerde olduğu gibi Prokofiev'in muhalif isteklerinin bir yansıması oldu. Bu arada Prokofiev'in Batılaşma isteği giderek azaldı ve 1936'da ilgisinin öncelikle yalın müzik türlerine kayacağı Moskova'ya yerleşti. Hafif müzikler, vatansever kantatlar ve çocuk oyunları için eserler (Peter ve Kurt, 1936) yazdı. Toplumsal gerçekçilik hareketinin en güçlü dönemlerinde memleketine dönmüştü, daha hırslı bir eser olan operası "Semyon Kotko" beğeni toplamadı.

Savaşın patlak vermesiyle beklenen vatanseverlik duygularına tercüman olabilme güdüsünü kendisinde buldu: dolaylı yoldan bu hisleri besleyen üç piyano sonatı (6-7-8 numaralı eserler) ile daha açık olarak vatanseverlik aşılayan, Tolstoy'un "Savaş ve Barış"ından sahneler kurgulayarak yazdığı 5 numaralı senfoni. Bu senfoni de Prokofiev'e müzikal dehasının iki aşırı ucunu ifade etmesi fırsatını sunuyordu. "Sindirella" balesinde de görev aldı. 1946'da emekli olarak taşrada inzivaya çekilmeyi seçti, yine de bestelemeyi bırakamadı, bu onun hayatıydı. Son yıllarındaki işler üretkenliğinin yavaş yavaş sona erdiğinin bir işareti olarak kabul edildi. 5 Mart 1953'te Moskova'da hayata gözlerini yumdu.

Ölümü, Stalin'in aynı günkü ölümünden daha az ilgi uyandırmamıştı...

Co-Admin Mesaj Sayısı : 91 Yaş : 35 Kayıt tarihi : 17/05/08

Sergey Vassilievich Rachmaninoff

Sergey Vassilievich Rachmaninoff 1 Nisan 1873'te Rusya'nın antik şehri Novgorod'un yakınlarındaki Semyonovo'da dünyaya geldi. Orduda memur olarak çalışan babası Vassily, sorumluluktan kaçan, plansız yaşayan biriydi. Eşi Lubov'un büyük mirasını bu anlamsız hayatında içki ve kumara yatırmıştı. Lubov'u Sergey henüz 9 yaşındayken terketmiş, kız kardeş Sofia kısa süre sonra yaşamını yitirmişti.

Aile, maddi sıkıntılar nedeniyle Semyonovo'dan ayrılmaya zorlandı ve hayat onlar için St. Petersburg'da yeniden başladı. Sergey, konservatuara burada katılacak ve piyano derslerine devam edecekti.

Zvereff'ten Disiplin Dersleri...

Sergey problemli bir çocuktu ancak piyanodaki yetenekleri gerçekten inanılmazdı. Bunun farkında olan genç adam, okuluna önem vermedi ve 1885'te bütün sınavlarından kaldıktan sonra Moskova'ya, Rusya'nın önde gelen müzik öğretmeni Nikolai Zvereff'in yanına gönderildi. Moskova Konservatuarı'nda görev yapan Zvereff, Sergey'e disiplini öğretecekti.

Dört yıl birlikte çalışmalarının ardından Sergey'in hayata bakışı değişti. Ancak Sergey ile Zvereff, ani bir kararla yollarını ayırdılar. Beste yapmak için özel bir oda isteyen genç adama öğretmeni sert çıkmış, o da bunun üzerine kuzeni Alexander Ziloti ile çalışmak üzere oradan ayrılmıştı.

Konservatuardan Şeref Payesi!

1892'de Sergey konservatuardan şeref payesiyle mezun oldu. Usta Tchaikovsky de kendisini, tez projesi olan Aleko Operası'ndaki başarısı dolayısıyla ödüllendirdi. Besteci, kompozisyon konusunda Taneyev ve Arensky'den de dersler aldı. Yıllar geçtikçe Sergey'in çalışmaları giderek ünlenmeye ve her geçen gün daha büyük övgüler almaya başladı. ünlü C-Sharp Minor Prelude eserini bu dönemde besteledi. Bu büyük ilerleme 1897 yılına kadar sürdü... Glazunov'un yönetimindeki ilk senfonisinin sunumunda müthiş bir başarısızlıkla karşılaştı.

Bu olayın ardından psikolojik durumu şiddetle kötüye gitmeye başlayan bu müthiş genç yetenek kendine olan güvenini tamamen yitirmişti. Gelecek üç yıl içerisinde hiç beste yapamadı. Doktor Nikolai Dahl'ın hipnoz terapilerine gidiyor, yaratıcı yeteneklerini yeniden kazanmak için kendiyle mücadele ediyordu.

Kuzeni Natalya Satina İle Evleniyor...

1900 yılında ikinci piyano konçertosu üzerinde çalışmaya başladı. Bir yıl sonra da dini ve geleneksel engellere rağmen ilk kuzeni Natalya Satina ile evlendi. (1903'te dünyaya gelen kızları Irina, yıllar sonra Prens Pyotr Volknosky ile evlenecektir.)

Moskova ve Londra'dan sonra 1904-1906 tarihleri arasında Bol'shoy'da da orkestra şefliği yaptı. Yaşamının bu noktasında, özellikle 2. Piyano Konçertosu'nda hissedileceği üzere, sanatsal değerleri müthiş bir yoğunlukla bünyesinde hissetmeye başladı. Orkestrasyonun yapısal inceliklerini, baskın olan hüznü, melankoliyi, nostaljiyi, Tchaikovsky ve diğer öğretmenlerinden miras kalan Rus Romantizm akımına olan bağlılığını bu dönemde yoğurdu.

1909'da Sergey, 3. Piyano konçertosunu sergileyeceği bir konser turu için Amerika'ya gitti. Bu ilk ziyaretinde inanılmaz bir ilgiyle karşılandı. Ivanovka'da iyi bir yaşamı olsa da daha sonraki dönemde sıklıkla Amerika'ya gidip gelmeyi sürdürdü. 1917'deki Ekim Devrimi'nin ardından Rachmaninoff, Stockholm'e gitti. Ancak Amerika'ya olan düşkünlüğü, bu maceranın kısa sürmesine neden oldu ve 1918'de New York'a taşındı. Riverside Drive bölgesinde bir ev tutan besteci, 1921'de Ivanovka'nın atmosferini yansıtması için evini çok özel bir biçimde dekore ettirdi.

Bir dönem Paris'te de bulunan ve burada bir yayıncı şirket kuran Rachmaninoff, 1926'ya kadar yaratıcılığını sessizliğe bürüdü. 26'da 4. Piyano Konçertosu'nu yazdı. Geçen 15 yılda imza attığı işler bir elin parmaklarını geçmedi. Yine de söz konusu dönemde piyanist olarak yaptığı önemli çalışmalarla gündemde kaldı. Atlantik'in iki tarafında da konserler verdi, ancak Rusya'ya asla dönmeyi düşünmüyordu.

Sessiz Yıllar...

1918'den önce 135 kompozisyona imza atan Rachmaninoff, sonrasında ise yalnız 9-10 iş çıkarabildi. Müziği karakteristik olarak Rus tarzını yansıtan besteci, yeni kurulan komünist rejimin sözlü bir muhalifi oldu. Hatta bir dönem konuyla ilgili eleştri yazılarını New York Times gazetesinde okurlarla paylaştı.

Sergey Rachmaninoff, 28 Mart 1943'te, Amerikan vatandaşlığı kabul edildikten birkaç hafta sonra ve 70. yaşgününden 5 gün önce Beverly Hills'te yaşama veda etti.

Tüm zamanların en büyük besteci ve piyanistlerinden Sergey Rachmaninoff, yaratıcı dehasını irdelediği bir sözünde; "Hiçbir zaman hayata gerçek geliş sebebimi bulamadım. Besteci mi, piyanist mi, orkestra şefi mi olmalıydım... Bilmiyorum. Açıkcası bu kuşku beni birçok farklı alanda mücadele etmeye itti. Belki de yapabileceğim en iyi işi yapamayışım bu yüzdendir..." demiştir.

Co-Admin Mesaj Sayısı : 91 Yaş : 35 Kayıt tarihi : 17/05/08

SHOSTAKOVICH (1906 - 1975)

Şostakoviç 25 Eylül 1906'da Petersburg'da dünyaya geldi. 13 yaşında başlayıp 6 yıl devam ettiği Petrograd Konservatuvarı'ında Shteynberg'den dersler almadan önce profesyonel bir piyanist olan annesi ile çalışan Şostakoviç'in bitirme ödevi olan 1 numaralı senfonisi ona uluslararası bir ilginin yönelmesini sağladı. Yaratıcı gelişimi ise daha çok memleketindeki olaylara göre şekillendi.
Çağdaşı pek çok Rus bestecide görüldüğü gibi devrimci toplumculuğa bir ses katabilmek için zamanındaki müzikal devrimleri biraraya getirmeyi çalıştı, bunun en çarpıcı örneği koro ile biten sonraki iki senfonisi oldu; 2 numaralı "Ekim'e" ve 3 numaralı "1 Mayıs". Aynı zamanda hicvi operası "Burun"a grotesk ve mekanik hareketler getirmek amacıyla (daha çok Prokofiev ve Krenek olmak üzere) çağdaş Batı müziğinden de yararlandı. "Altın Çağı" ve "Sürgü" (The Bolt) ile bale ve "Yeni Babil" ile sinema alanlarında benzer şekilde güçlü istihzalar (ironiler), alaylar ortaya koydu. Bu cesur ve zeki hareketler "Bayan Macbeth" ile doruğa ulaştı. Yoğun duygusallık ve iğneleyici parodilerin dahice biraraya getirildiği bu eser Rusya, Batı Avrupa ve ABD'de büyük yankı uyandırdı.

30 Yaşında 2 Opera, 3 Bale...
"Bayan Macbeth" ile Şostakoviç gerçek anlamda bir drama bestecisi olarak kabul gördü. 1936 yılında, henüz 30 yaşındayken iki opera ve üç uzun balesinin yanısıra tiyatro oyunları ve sinema için yazdığı sayısız eserle tanınıyordu. Yine de Pravda'da aynı yıl "Bayan Macbeth"e acımasızca tepki gösterildi, bu can sıkıcı gelişmelerin ardından şüphesiz eserin yoğunluğunun ve karmaşıklığının daha da fazla eleştiriyi tetiklemesinden çekindiğinden yazıp bitirmiş olduğu 4 numaralı senfonisini bir tarafa bırakarak sahnelenmesini uzun süre, 1961'e kadar erteletti. Bunu yerine bir başka senfoni, 5 numaralı senfoniyi bestelemeye girişti - yine de bu eserinin son kısmında da kahramanlık tarzına göndermeler yapmaktan geri durmadı. Çalışması ülkesinde ve uluslararası camiada övgüyle karşılandı, belki de bu eserin gördüğü ilgiden sonradır ki sahnelerden konser salonlarına geri döndü. Artık "Bayan Macbeth"in komedi sürümü ve gözden geçirilmiş hali dışında opera ve bale yapmayacaktı. Böylece sahnelerin yerine kendini savaş yıllarındaki kahramanlık konulu, öğüt verici kantatların yanısıra senfonilere, konçertolara, dörtlülere ve şarkılara adadı.

Sonraki dört senfoniden yazmaya kuşatılmış Leningrad'da başladığı 7 numaralı, coşku dolu bir zafer hikayesi anlatırken diğerleri daha çok çeşitli üstü kapalı alaylarla iyimserlik ve şüpheciliğin çekişmesini anımsatıyordu. Şostakoviç'in SSCB'de toplumcu gerçekçilik zamanındaki bir halk sanatçısı olduğunu göz önüne aldığımızda bunu açıklamak kolaylaşır. Şunu da belirtmek doğru olacaktır; müziğindeki bölünmeler ve istihzalar temelini sanatçının ilk işlerinden alır ve anahtar duygusunun ciddi anlamda zayıfladığı ahenginin doğasında olduğu söylenebilir. Böyleyken bile Sovyet resmi müziğindeki durumu kesinlikle zorluydu. 1948'de yaptıkları ve kişiliği yeniden uygunsuz bulunup kınandı, beş yıl boyunca yurtsever kantatlar ve kişisel müzik (dörtlüler ve olağanüstü piyano işlerini oluşturan peşrevler) dışında çok az beste çalışması yaptı.

1953'te Stalin'in ölümüyle daha az sert bir estetik duygusunun gelişmesini beraberinde getirdi. Şostakoviç bir zafer edası içinde 10 numaralı ile senfoniye geri döndü. 11 ve 12 numaralılar devrim tarihinin en önemli yıllarındaki (1905 ve 1917) sunumlardan oldu. Ardından gelen ve anti-semitizme saldıran sözleri barındıran 13 numaralı ise herkesçe Shostakovich'in en değerli eseri olarak kabul edilir. Bazı diğer oda parçaları ve şarkıları ile birlikte son iki senfoni ve son dört dörtlü yavaşlığın, ciddiyetin ağırlığının hissedildiği son dönem çalışmalarındandır. Ölümün çarpıcı görüntülerinin verildiği bu döneme ait 14 numaralı senfoni de ölümlülüğü konu alırken Rossini ve Wagner'den bariz alıntılara yer verilen 15 numaralı senfoni biraz daha esrarengiz kalır.

Büyük müzisyen 9 Ağustos 1975'te Moskova'da yaşama veda eder.

Co-Admin Mesaj Sayısı : 91 Yaş : 35 Kayıt tarihi : 17/05/08

STRAVINSKY 1882 - 1971
"Hayatım boyunca müzikte tek bir ölçü çizgisini bile anlamadım, ama hissettim." diyen Igor Fedorovich Stravinsky 20. yüzyılın en büyük bestecilerinden biriydi. Henüz hayattayken efsaneleşmiş bir kişiydi. Bir zamanlar devrim niteliği taşıyan çalışmaları çağdaş klasiklerden oldu, besteci ve diğer sanatkârlardan üç nesli etkisi altında bırakmayı başardı. Picasso ve T. S. Eliot gibi devlerin arkadaşlarıydı. İmparatorluk Operası'ndaki bas sesli şarkıcının oğlu olarak Stravinsky, Rusya'da, St. Petersburg (Leningrad) yakınlarında dünyaya geldi, müzikle içli dışlı bir ortamda büyüdü. Nikolai Rimsky-Korsakov ile çalıştı. Hukuk eğitimi sırasında Rimsky-Korsakov ile beste çalışmalarına başlayıncaya dek müziği meslek olarak kabul etme eğiliminde değildi.

"Firebird" ve "Petrushka"...

İlk önemli fırsatını 1909'da Sergei Diaghilev'e müziğini dinletince yakaladı. Diaghilev büyük dansçıları, bale yönetmenlerini, bestecileri ve ressamları bünyesinde barındıran Rus Balesi'nin yönetmeniydi. Diaghilev Stravinsky'den önce Chopin'den bazı piyano parçalarını bale olarak orkestralaştırmasını istedi, ardından 1910'da özgün bir bale istedi. Çok başarılı olan "Firebird" böyle ortaya çıktı. Bir yıl sonra 1911'de, Stravinsky'nin ikinci balesi "Petrushka" sunulduğunda, Stravinsky'ye artık çağdaş bir usta gözüyle bakılıyordu. Stravinsky müzik dünyasına "Ballets Russes de Serge Diaghilev" için yaptığı 1910 tarihli "Firebird", 1911 tarihli "Petrushka" ve 1913'te yazdığı "The Rite of Spring" ile hızlı bir giriş yapmış oldu. Son adı geçen çalışma ilk sunumunda ünlü bir skandala yol açtı. Paris'teki galasında dinleyiciler arasında bir hengâme meydana geldi, katılımcılar putperestliği andıran ilkelliğe, sert uyumsuzluklara, vurmalıların aşırılığına, ağır darbeli ritimlere hem şaşırmış hem de kızmışlardı, yine de bu da bir ustalık eseri olarak kabul gördü ve dünyanın dört bir yanından bestecileri etkiledi. Günümüze dek 20. yüzyılın en tanınmış ve etkileyici eserlerinden biri olarak anılageldi.

Beyaz Saray'da
Stravinsky Şerefine Yemek
1. Dünya Savaşı boyunca Stravinsky İsviçre'de ikamet etti, kısa süre sonra, ateşkesin ardından Fransa'ya yerleşti. Diaghilev ile olan yaratıcı birlikteliği 1929'a kadar sürdü, bu sırada Pablo Picasso ve Leonid Massine (Pulcinella, 1920), Jean Cocteau (Oedipus Rex, 1927) ve George Balanchine (Apollon Musagete, 192 ile de kayda değer çalışmalara imza attı. 1939'da 2. Dünya Savaşı'nı tetikleyecek gelişmelerin hemen öncesinde Birleşik Devletler'e taşındı. 80. doğumgününde ABD Başkanı John F. Kennedy, onun şerefine Beyaz Saray'da bir yemek verdi. 1920'lerde, 30'larda uluslararası bir şöhret kazanmıştı, Amerika'da ve Avrupa'da sürekli turnelere çıkıyordu. Rus halk ezgilerinden de esinlenerek oluturduğu besteler daha nesnel bir görünüm kazanmış, daha olgunlaşmıştı. Yardımcısı Robert Craft onu Schoenberg, Berg ve Webern'in işleriyle tanıştırdı. 1950'lerde Stravinsky Schoenberg'in on iki tonlu dizgesini kendince yorumlayarak ardından gelen bestecileri bir kez daha şaşkınlığa uğrattı.
Düzen, Disiplin ve Verim

Schoenberg ve Bartok'un aksine Stravinsky işinde önemli bir kazanç elde etti. Düzeni ve disiplini seven bir yapısı vardı. "Her gün düzenli olarak, mesaideymiş gibi" beste yaptığını söylerdi. 70'li ve 80'li yaşlarında hala konserler veriyor, zengin ve dolu son ustalık işlerini sergiliyordu.

Firebird'deki parıldayan orkestra etkileri, Petrushka'daki alışılmamış iki tonlu akorlar (C majör ile F majörün eşzamanlı kaynaştırılması) ve iki baledeki düzensiz ritimler "The Rite of Spring"in sert, çok tonlu uyumsuz sesleri ve saldırgan vurmalı ritim teknikleri için gerekli altyapıyı sağlamış oluyordu. Bu eserlerdeki halk ezgilerini anımsatan mükerrer ve uyumlu desenlerin, karışık ölçülerin, çok ritimliliğin ve yineleyen öbeklerin kullanımı tipiktir, yine bu tekniklerin çoğu Stravinsky tarzının ayırededici özellikleridir. Uygulamadaki ihtiyaç üzerine Stravinsky, Töre'deki muazzam sunum kaynaklarını parçalara ayırarak "L'Histoire du Soldat" (191 gibi popüler parçalarda kullandı. "Ragtime"da (191 ve "Ebony Concerto"da (1945) ise caz esinlenmeleri hissediliyordu.

Saflık ve denge için estetik tutkular ile birlikte özellikle barok ve klasik döneme ait müziklere karşı yeniden canlanan bir ilgi, aralarında "Octet for Wind Instruments" (1923), "Concerto for Piano and Winds" (1924), "Piano Sonata" (1924) ve "Dumbarton Oaks Concerto"nun da (193 olduğu çok sayıda yeni-klasik çalışmanın bestelenmesini beraberinde getirdi.

Derin dini hisler "Symphony of Psalms" (1930) ve "Mass" (194 gibi eserlerin oluşumunda etkili oldu. Stravinsky bale bestelemeyi sürdürdü ve Balanchine ile "Jeu de Cartes" (1936), "Orpheus" (1947) ve "Agon" (1957) gibi eserlerde birlikte çalıştı. 1951 yılı imzalı olan tek uzun operası "The Rake's Progress"in sözleri W. H. Auden ve Chester Kallman tarafından yazılmıştı. Bu eser Wolfgang Amadeus Mozart ve İtalyan operasından alınan öğelerin ihtimamla, itinayla işlenmesiyle müzik camiasını şaşkınlığa uğrattı. Benze şekilde 1920'deki Pulcinella da Giovanni Battista Pergolesi'nin müziğinin (1710-1736) izlerini taşıyordu. Stravinsky'nin 1950'lerin ortalarındaki işlerinde göze çarpan Anton von Webern-vari dizicilik ise daha da çok tartışma yaratan bir hareket oldu. Bunun ilk örnekleri arasında 1955 tarihli "Canticum Sacrum ad Honorem Sancti Marci Nominis" sayılabilir. 1958'de "Threni", Stravinsky'nin ilk bütünüyle dizili çalışması geldi. Bu ve "Movements for Piano and Orchestra" (1959), öldürülen ABD Başkanı için yazdığı ağıt "Elegy for J. F. K." (1964), "Requiem Canticles" (1966) gibi ardından gelen bestelerdeki dizi tekniği kullanımı sağlam yapılı, özlü işleri beraberinde getirdi.

Değişime Açık, Özgür ve Özgün!
Tarzında zaman zaman meydana gelen köklü değişikliklere rağmen Stravinsky müziği hep Stravinsky müziği olarak kaldı. Değişime açık ve onu sindirebilen müzik anlayışı son derece kendine hastı. Sözgelimi tonlar her zaman netti, berraktı; ritm güçlüydü. Ostinato denen ritmik, melodik, tekrar eden kalıplar eserlerinde çeşitli bölümleri birbirine bağlama ödevini görüyordu. Değişken ve düzensiz ölçüleri, hatta bazen pek çoğunu bir arada kullanmayı seviyordu. Farklı konuları biraraya getirirken yumuşak geçişler yapmaktan ziyade bütünlüğü bozmamayı başaracak şekilde ani ve saldırgan davranıyordu. Çok geniş bir yelpazeden yararlandı çalışırken; Rus halk müziklerine, Barok melodilere de eserlerinde yer verdi, Rönesans ezgilerini de kullandı, tango süslemelerini de... Kimi zaman varolan müziği değiştirip biçimlendirerek yeni eserler ortaya koysa da çoğu kez yarattıkları tamamen kendisine aitti.

Stravinsky'nin kestirilemez bireyselliği ve özgünlüğü bir beste öğretisinin oluşumuna meydan vermedi. Kendisinin yolundan gidebilecek insanların izleyebileceği belli bir öğreti oluşamadı. Sadece Stravinsky, Stravinsky gibi olabilirdi. Yine de müziğinin etkileri geniş yankı buldu, Sergei Prokofiev ve Dmitry Shostakovich'ten Darius Milhaud, Aaron Copland ve daha bir çoklarına, pek çok müzisyenin sanatsal gelişimine katkı sağladı.

Co-Admin Mesaj Sayısı : 91 Yaş : 35 Kayıt tarihi : 17/05/08

TCHAIKOWSKY 1840 - 1893

7 Mayıs 1840'ta Kamsko-Votkinsk'de doğan bu ünlü müzisyenin babası maden ocağında müfettişti. Beş yaşında piyano öğrenmeye, çok geçmeden de göz alıcı yeteneklerini sergilemeye başladı. Çocukluğu boyunca hep hassas ve kırılgan bir yapısı vardı.

İlk Büyük Acı...

Ailesiyle bir dönem ikamet ettikleri St. Petersburg'daki Hukuk Okulu'na yazıldığında on yaşındaydı. On dördündeyken annesi öldüğünde, ayrılıkları çok acı verici olmuştu, belki de kendisini besteler yapmaya iten hüzünlü bir olaydı bu. On dokuzunda, müzik uğraşılarının artmasına ve uzun süren Avrupa ziyaretlerine rağmen dört yıl boyunca bağlı kalacağı Adalet Bakanlığı'nda çalışmaya başladı. 1863'te konservatuara yazıldı, bir yandan da özel dersler alıyordu. Üç yıl sonra kazandığı armoni eğitmenliği yapacağı Moskova'daki yeni bir konservatuara geçti. Geçen zamana kadar yaptığı müziğin sadece küçük bir parçası tutucu müzik kurumları ve milliyetçi topluluklarca kabul görüyordu. Ama Birinci Senfoni'si 1868'de Moskova'da dinlendiğinde beğeni kazandı.

Balakirev'le Tanışma...

1869'da Moskova Bolşoy'da gösterilen ilk operası "Voyvoda" ise nispeten daha az başarılı oldu; Çaykovski bu operadan alıntıları daha sonra ikincisi "Oprichnik"te kullandı. Sert bir eleştirmen olan Balakirev, Romeo ve Juliet hakkında bir çalışma yapabileceğini söyledi, öyle ki bu eser, Balakirev'in isteklerini karşılayabilmek adına defalarca yeniden yazıldı. Her karaktere ayrı bir bölüm ayırdığı bu çalışmasında yapay geçişler kullanmaktansa kısımları bağımsız sıralaması bu eserin daha iyi sunulmasına katkı sağlamıştı. Operanın anlamlı, iyi tanımlanmış konuları ve dinç devinimleri alışılagelmiş Çaykovski dağarcığının ilk çalışmalarının birini meydana getirdi.

Senfoniler ve Kuğu Gölü

Çaykovski Ukrayna halk ezgilerini barındıran İkinci Senfoni'siyle alkış kazandığı sırada 1874'te St. Petersburg'da "The Oprichnik"in başarısı göze çarpıyordu. Ayrıca iki telli çalgılı dörtlü (kuartet) de bestelemişti. İlki, ünlü Andante'nin kaynağı idi. Sonraki operası "Vakula the Smith" ve Birinci Piyano Konçertosu'nun çoğunda besteciyi ateşleyen kahramanın ve lirik olanın karşıtlığı oldu, solist ve orkestra atışmalarla ortaya koymayı tercih etti bunu. İlk olarak Çaykovski'yi cesaretlendiren Moskova Konservatuarı başkanı Nikolay Rubinstein için hazırlansa da, o "çalınamaz" ve "arızalı beste" şeklinde tanımlayarak reddedince Boston'daki ilk icracısı Hans von Bülow'a adandı. Rubinstein daha sonraları caydı ve değişmez icracılarından oldu. 1875 özenle hazırlanan Üçüncü Senfoni ve Moskova Operasının eşliğinde Kuğu Gölü geldi. Ertesi sene Batıya bir yolculuğa çıktı. Eve döndüğünde ise ciddi bir bunalıma girmişti - eşcinsel olduğunu anlamıştı ve bunu kabullenemiyordu.

Nadezhda von Mech Olayı...

Ödüllü "Vakula" ilk kez o sonbaharda sahnelendi. Yılın sonunda müziğini takdir eden ve ona mali destek vermek isteyen zengin ve dul bir kadın, Nadezhda von Meck, kendisiyle irtibata geçti. On dört yıl boyunca yazıştılar, ama -ilginçtir- hiç karşılaşmadılar.

Ruhsal Çöküş ve İntihar Girişimi...

Çaykovski, evliliği cinsel sorunlarına muhtemel bir çözüm olarak görüyordu; müziğini çok beğenen genç bir kadına rastlayınca önce reddetse de ardından ani bir evlilik teklifinde bulundu. Felaketti! Neredeyse hemen ondan kaçtı... Bir sinir çökkünlüğü içinde intihara girişti, yurtdışına çıktı. Ama bu en iyi çalışmalarının ikisinin, Dördüncü Senfoni ve Eugene Onegin'in ortaya çıkacağı dönemdi. Senfoni bir 'kader' motifini içeriyor, bütünü düzenleyen bu motif Çaykovski'nin bireysel, tereddütlü, vals-vari ana konusunu ve bunların becerikli, alımlı bir şekilde birleştirilmesi ile de kendini gösteriyor. Lirik, intermezzo-vari ikinci bölümün ve pizzikato tellilerinin başrolü oynadığı üçüncü bölümün ardından gevşek, hüzünlü son halk ezgileri arasında vücut buluyor. Puşkin'in ardından gelen "Eugene Onegin", bir kızın, büyülendiği erkekçe reddedilen girişimlerini ve sonra erkeğin pişmanlığını anlatıyor, sanatçının durumuyla ilişkili gözüken bu durum eserlerinde dinleyiciye çok iyi veriliyor. Kadın kahraman Tatyana sıcak ama çekici bir şekilde asık yüzlü biri iken Onegin'in yüksekliği ustaca ifade ediliyor. Tüm bunlar olağanüstü balo sahnelerini de içeren kırsal Rus kurgusuna ters düşüyor. Özel ağlatılara (trajedi) alaycı bir arkaplan olarak karşımıza çıkıyor. Harika Keman Konçertosu da 1870'lerin sonunda geldi.

1878-84 arası yaratıcı bir dönemi işaret eder. Konservatuardan ayrıldı, bu dönemde cinselliği yüzünden çektikleri nedeniyle, güçlü duygusallıklar içeren müzikler yazamaz oldu. Bu duruma istisna teşkil eden Piyano Üçlüsü Rubinstein'in ölümü üzerine yazılmıştır. Zamanının bir kısmını yurtdışında geçirdi. Ama 1884'te Balakirev'in kışkırtmasıyla Byron'dan sonra Manfred senfonisini yazdı. Çokça gezmeye devam etti. Gittiği yerlerde gördüklerinden memnun kaldı. 1888'de bir süredir üzerinde çalıştığı (ana fikir her bölümde tekrar edilse de) kağıt üzerinde Dördüncü'ye benzer olan Beşinci Senfoni bitti. Sondaki isteri notaları Çaykovski'nin kendisi tarafından da farkedilmişti. Sonraki üç yıl iki balenin bestelendiği yıllar oldu. Kişilendirilmesi ile dikkat çeken Uyuyan Güzel ve süslü, şaşalı Fındıkkıran, ayrıca Rokoko müziğinin üstaca kullanıldığı Maça Kızı. Bu sonuncusu Katerina'nın Rusya'sında geçer. Yüksek duygusal gerilimin yaratıldığı bir çalışmadır. Tiyatro açısından kaliteli oluşu 1890'ların sonunda St. Petersburg'daki sunumunda elde ettiği başarıyı kesinleştirmişti. Ertesi sene Çaykovski ABD'ye gitti. Sonraki sene de Mahler'in Eugene Onegin'i Hamburg'da sahnelediğini duydu.

Karamsar Temalar ve Ölüm...

1893'e gelindiğinde Altıncı Senfonisi üzerine çalışıyordu. Kurgu şöyle olacaktı: ilk bölüm etkinlik ve tutkuyu, ikincisi aşkı, üçüncüsü hayal kırıklığını, ve son ölümü anlatacaktı. Alabildiğine karamsar bir çalışma oldu. Ortodoks'luğa ters bir anlatıydı. Kederli armonilerle örtülmüş, batan, alçalan melodik fikirlerle son adeta büyülüydü. 28 Ekim'deki sunumdan dokuz gün sonra 6 Kasım 1893'te St. Petersburg'da hayata gözlerini yumdu. Sıkla raslandığı üzere, ayrıca resmi olarak da neden kolera idi. Ama son zamanlarda yazılı bir belge olmaksızın, sözlü ifadelere dayanarak, mahkemede eski okulundaki cinsel davranışları nedeniyle duruşmalara katıldığı iddia edilen Çaykovski'nin (ikinci kez) intihara kalkışmış olabileceği de düşünülüyor.

Co-Admin Mesaj Sayısı : 91 Yaş : 35 Kayıt tarihi : 17/05/08

Georg Friedrich Händel

[left]Georg Friedrich Handel (d. 1685 - ö. 1759 ), müzik tarihine opera, oratoryo, kantata, düet gibi vokal eserleriyle geçen Alman klasik batı müziği bestecisi. 42 yaşından sonra İngiliz vatandaşı olmuş, Georg Friedrich Händel olan adını George Frideric Handel olarak değiştirmişti. Hiç bir ülkenin ulusal biçemini simgelemeyen uluslararası nitelikte bir besteci olan Handel, yaşamında büyük üne kavuşmuş ve ününü ölümünden sonra da sürdürmüştür

Yaşamı

Johann Sebastian Bach ile aynı yıl, Almanya’nın Halle kentinde (Bach’ın doğduğu Eisenach kentinden 50 mil uzaklıkta) doğan Handel, bir berber-cerrahın oğludur. Müziğe büyük ilgi duyan Haendel, babasının karşı çıkmasına rağmen geceleri tavanarasında bulduğu bir klavikord ile gizli gizli müzik çalışmaya başlamıştı. Babası, çevrenin tavsiyelerine uyarak ona kentin en büyük kilisesinde orgcu, besteci ve müzik yönetmeni olan Friedrich Wilhelm Zachau’dan ders aldırmaya razı oldu. Handel; keman, obua, org, klavsen çalmasını öğrendi.

Handel, 1702’de babasının isteğine uyarak Halle Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ne kaydını yaptırdı ama kilise orgcusu olarak müzikle ilgilenmeyi sürdürdü. 1703’te Hamburg Alman Operası'na kemancı-besteci olarak atandı. 1706’ya kadar kaldığı Hamburg’da Johann Mattheson, Reinhard Keiser gibi bestecilerle arkadaşlık etti. 1705’da henüz 19 yaşında iken ilk operası Almira’yı yazdı ve hemen sahnelendi.

1706’da çıktığı İtalya seyahatinden 4 yıl sonra döndü. Bu seyahat sırasında Arcangelo Corelli, Alassendro Scarlatti ve oğlu Domenico Scarlatti ile gibi bestecilerle dost oldu. Agrippina adlı operasını, çeşitli italyan kantatalarını bu dönemde yazdı. İtalyan kantatalarında geliştirdiği İtalyan diline uygun melodi akışı, onun operalarındaki başarılarına ışık tutmuştur.

İtalya seyahati sonunda Hannover’e giderek kısa bir dönem müzik yönetmenliği yaptı. Bu görev sırasında İngiltere’ye gidip Rinaldo operasını sahneledi ve büyük bir ilgi gördü. Ancak eserin İtalyanca olması, İngilizleri kızdırmıştı. Hannover’e döndüğünde Prenses Caroline için düetler yazan Handel, bir yandan da İngilizce öğrendi. 1712’de patronu olan Hannover Valisinden geçici olarak izin alıp İngiltere’ye giden Handel, oraya yerleşti ve bir daha dönmedi.

Handel, İngiltere’ye gittiğinde Lord Burlington adındaki sanat koruyucusu bir kişini evine yerleşimiş, dönemin büyük edebiyatçıları ile dost olmuştu. Handel kısa üsrede kendisini saraya kabul ettirmeyi başardı ve 1713’te İngiliz Kraliçesine yazdığı kaside nedeniyle ödüllendirildi. 1714’te kraliçenin ölümü üzerine tahta geçen 1. George, kendisinin Hannover’deki patronu idi. Söylentiye göre Handel, Su Müziği adlı yapıtını 1. George’a kendini affettirebilmek için Thames Nehri üzerindeki bir partide kullanılmak üzere bestelemişti. Kendisine çifte maaş getiren bu eser, onun en önemli çalgı yapıtı oldu.

Eserlerini hala İtalyan stilinde yazmaya devam eden Handel, bir yandan da İngiliz müziğinin kendine has yönlerini araştırmaktaydı. 1717’de Chandos dükünün malikanesinde sürekli besteci olarak görevlendirildi. Bu görevde bulunduğu 1717- 1720 yılları arasında Handel’in ilk İngiliz operası olan Esther ve Acis ve Galatea adlı operayı ortay çıktı.

Handel, 1719’da 8 gün için doğduğu yer olan Halle’e gitmişti. Bu sırada Bach, 20 mil ötedeki Cöthen’de yaşıyordu. Bach’ın Handel’e duyduğu hayranlık, karısının yardımıyla onun eserlerinin kopyasını çıkarmasından belidir. Bach’ın Handel ile görüşmek istediğini bilen Bach’ın patronu ve dostu Cöthen prensi Leopold, kendisine atını ödünç vermişti. Bilinmeyen bir nedenle bu görüşme gerçekleşmedi.

Handel 1720-1728 yılları arasında Kraliyet Müzik Akademisi’nin yöneticisi oldu. Bu akademi, İngiltere’ye İtalyan operalarını getirmek için kurulmuştu. Handel, bu dönemde en güzel operalarını besteledi. Kral 2. George için 1727’de yazdığı Zadok the Priest o günden beri İngiltere’deki tüm taç giyme törenlerinde çalınmaktadır.

İtalyan tipi operaların modası geçince Handel, İngilizce oratoryolar yazmaya başladı. Bestelediği 26 oratoryo İngiliz müziğini yıllarca etkilemiştir. 1741’de 6 hafta içinde bestelediği ve ilk kez 1742’de Dublin’de sahnelenen Messiah adlı eseri İngiliz müzik dünyasının en sevilen koral yapıtı olmuştur. İsa’nın yaşamını öyküleştiren bu eser ile Handel, geniş halk kitlelerini de coşturabilecek bir müzik yaratabildiğini kanıtladı. Eserin Londra’daki sahnelenişinde hallelujah bölümünde Kral 2. George’un kendini tutamayarak ayağa fırlaması nedeniyle bu bölümün ayakta dinlenmesi gelenekselleşmiştir.

Handel, bu eserin başarısından sonra dinsel içerikli orotoryolar veya orotorya tipi mitolojik operalar besteledi. Orotoryolarının her birinde İncil’den bir öykü anlattı. Bu tür eserlerinin sonuncusunu 1751’de yazdı. Handel, orotoryalarıyla birlikte bir org konçertosu yazmayı ve orotoryonun arasında bu eseri yorumlamayı gelenek haline getirdi. Bu şekilde 16 org konçertosu yazmıştır.

Handel, 1753’te görme duyusunu iyice yitrmişti. Müzik tarihinin ironilerinden birisi de Handel’in de Bach’ın da ileriki yaşlarında katarakt nedeniyle görme duyusunu yitirmeleri, aynı göz doktoru (John Taylor) tarafından narkozsuz ameliyat edilmeleridir.Bach, bu ameliyatta kullanılan kirli araçlar nedeniyle kan zehirlenmesi geçirerek ölmüştür. Handel’in ise ameliyat sonrasında gözleri tamamen kör olmuş ancak konserlerini sürdürmüştür. Handel önceleri belleğine güvenmekteydi, daha sonra doğaçlama yaparak çalmayı sürdürdü; zamanla kendi yalnızlığına çekildi. Hiç evlenmemiş ve bir aşk söylentisinde adı geçmemiştir. Nisan 1759’da öldüğünde görkemli bir cenaze töreni düzenlendi. Mezarı Westminster Abbey'dedir.

Handel, müzik tarihine vokal eserleriyle geçmişse de başta Su Müziği olmak üzere çok sayıda orkestra müziği eseri ile çalgı müziğine de büyük katkıları vardır. Bir Barok Dönemi bestecisi olan Handel’in eserleri bazı yönleriyle klasik dönem(orotoryalarıyla orta sınıfa seslenmesi gibi), hatta romatik döneminin(operalarında doğayı betimlemesi gibi) işaretlerini de vermektedir.

Başlıca yapıtları

Operalar
(40'tan fazla operası vardır) Almira (1705); Agrippina (1709); Rinaldo (1711); Silla (1714) Jul Sezar (Griulio Cesare in Egitto) (1724); Rodelinda (1725); Orlando Furioso (1733); Ariodante; Alcina (1735); Berenice (1737); Serse (173.

Oratoryolar
(30'dan fazla oratoryosu vardır) Est-her(1732); Acis ve Galatea (1718,1732); Athalia (1736); Alexander's Feast (1736); Saul (1739); Israelin Egypt (1739); Messiah (1742); Samson (1743); Semele (1743); Belshazzar (1744); Judas Maccabaeus (1746); Joshua (1747); Solomon (174; Jephtha (1751).

Diğer vokal müzikleri
Chandos için 11 anthem, taç giyme törenleri için 4 anthem; Te Deum ve Jubilate (1713), 100'den fazla İtalyan kantatası; Kraliçe Anne'in doğumgünü için kaside (1713); 9 Alman Aryası (1729); triolar, düetler ve çeşitli şarkılar.

Orkestra müziği
Su Müziği (Water Music) (1717); 6 konçerto grosso (1734); 12 Büyük Konçerto (1740); Music for Royal Fireworks (1749); org konçertoları, süitler, uvertürler.

Oda müziği
Trio sonatlar, blokflüt, flüt, keman, obua sonatları.

Klavsen yapıtları

Süitler, dans bölümleri, aryalar, prelüdler, chaconne'lar ve fügler. "Harmonious Blacksmith" (Uyumlu Demirci Ustası)-1720'de yazdığı 5. Klavsen Süiti'nin ilk seti olan arya ve çeşitlemelerdir.